Santa Marta - Medellin - Salento - Tatacoawoestijn

Donderdag 27/12/18 (Santa Marta)
Eindelijk kunnen douchen, onze kleding bij de wasservice in kunnen leveren en kunnen slapen in een relatief goed bed. Nog steeds in een kamer zonder airco, maar het is al enorm luxe ten opzichte van de vorige 5 dagen. Iedereen is blij het gehaald te hebben, al hebben we behoorlijk wat blessures (naast de gebruikelijke blaren en spierpijn). Vandaag bestond het ge-wel-dige plan om naar het strand te gaan. Iedereen was natuurlijk voor, eindelijk een dag rustig aan. Bleken we verdorie nog 2 uur te moeten lopen door een national park richting het strand. Schoentjes maar weer aan en gaan, dus in totaal weer 4 uur gelopen vandaag. Blij dat we er morgen klaar mee zijn ;)

Vrijdag 28/12/18 (Reis)
Vandaag vliegen we van Santa Marta naar Medellin, dus geen activiteiten verder. Heerlijk een hele dag hangen op het vliegveld, jottum.

Zaterdag 29/12/18 (Medellin)
We zijn gisteren aangekomen bij het hostel in Medellin, Selina. We delen een dorm met z’n 6en, maar dat maakt niet zoveel uit nu we elkaar allemaal kennen. Het is een enorm hostel met een grote bar in de kelder, waar gisteren een salsaband speelde. Erg leuk. Vanochtend een free city walking tour gedaan door Medellin. Resumé: grote, drukke, niet al te mooie stad. De gids was daarentegen leuk en informatief, dus het was de moeite waard. Het hoogtepunt van vandaag was echter het paragliden over Medellin, dat was zo tof! 15 minuten samen met je eigen piloten zweven, hoog boven de stad. Ik kreeg uitleg over Medellin, dus het was nog leerzaam ook. Ook een poging gewaagd uit te gaan in Medellin, er is immers genoeg te doen. Het doet een beetje denken aan Lloret de Mar, met straten vol met bars en bijbehorende proppers. Het enige wat die avond ons opleverde was een ruzie met een heel arrogant Frans stel.

Zondag 30/12/18 (Reis)
Die busreizen kan ik missen als kiespijn, weer urenlang rondcirkelen in de bergen, ditmaal van Medellin naar Salento.

Maandag 31/12/18 (Salento)
Prachtige stad, Salento. Normaliter ook erg rustig. Nu is het overladen met mensen die de stad en/of familie komen bezoeken voor oud en nieuw. Hier vieren wij vanavond dus ook onze NYE. Volgens traditie maken mensen hier voor NYE een strooien pop die ze vullen met objecten en herinneringen die ze in het afgelopen jaar willen achterlaten. Wij hebben vanmiddag dus onze eigen pop gemaakt en aangezien we geen spullen hadden om achter te laten (dat pak nou eenmaal niet in als je op reis gaat), hebben we er briefjes in gedaan. Als ochtendactiviteit zijn we naar de Cocora Valley gegaan, dat is een vallei met enorm hoge palmbomen. Leuk om een beetje rond te wandelen, wat maffe foto’s te maken, etc. In de middag kon je een koffieplantage bezoeken, maar na het in elkaar knutselen van onze pop, Gregoria, besloten ingrid en ik een middag vrij te nemen. Om 21u hadden we een fancy diner op de planning staan, georganiseerd door ons hotel. Dat diner viel echter zwaar tegen, dus een aantal personen besloot dat goed te maken door het eten te vervangen door drinken. Wodka. En wijn. En meer wijn. En toen we Gregoria eindelijk in de fik hadden gezet, besloten we het dorpsfeest op het plein op stelten te zetten. Uiteindelijk hebben we allemaal de sterren van de hemel gesalsaat (je weet wel, salsa dansen). Tenminste, het leek toen of we er heel goed in waren, al denk ik dat de Colombiaanse jongens die ons moesten leiden daar mogelijk anders over dachten ;)

Dinsdag 1/12/18 (Reis, Tatacoa woestijn)
Busritten zijn de hel. Busritten met een gruwelijke kater zijn next level hel. Ik ben gisteren redelijk op tijd naar bed gegaan, maar er zijn mensen die 1 schoen zijn kwijtgeraakt (?!) en stel je voor hoe een busrit van 8 uur door de bergen dan bevalt..
Zitten nu midden in de woestijn, het is ongeveer 30 graden en het gaat niet afkoelen, dus gelukkig slapen we niet in koepeltentjes. Oh nee grap, we slapen wel in 2-persoonskoepeltentjes in de woestijn. Ook al zo’n topidee met een kater. Hier kan je wel heel veel sterren zien ‘s nachts, dus we zijn met een aantal - nog levende - personen in de woestijn gaan zitten en sterren kijken. En zelfs als je niet helemaal fit bent, is het kunnen zien van duizenden sterren (en vallende sterren!) de moeite waard.

Woensdag 2 januari (Tatacoa woestijn, reis)
Om 5 uur opstaan is deze vakantie de regel, vandaag om een stukje te gaan wandelen door de woestijn en de zonsopgang mee te maken. Alsof we niet genoeg gewandeld hebben. Nu is de woestijn met zonsopgang erg mooi, dat moet gezegd worden, maar toen ik 1,5 uur en 12 soorten cactussen later nog steeds geen koffie en ontbijt had gehad, vond ik het wel weer gezegend. En gelukkig was ik niet de enige, dus na het ontbijt zaten we weer om 8.15u in de bus voor een heerlijke busrit van 6 uur. Gelukkig waren we niet al een half uur op weg toen bleek dat iemand haar iPod was vergeten in de fucking woestijn...