Colombia - Cartagena | Loslopen

Zondag 16/12/18 (Reis)
Prima vluchtje, dit keer wel met eigen tv. Vreemd genoeg ook met - slecht te definiëren, maar prima binnen te houden - eten, ook al was de vlucht maar 2,5 uur. Na aankomst in een schattig straatje vol met gekleurde vlaggetjes even bij het hotel ingecheckt, gedoucht en tapas gaan eten. Bleek een schot in de roos, want behalve dat de tapas en de wijn goed smaakten, was de live band hilarisch en kregen we een gratis glas wijn. Met pijn en moeite wakker gebleven tot 23u, in de hoop daarmee de jetlag te bestrijden.

Maandag 17/12/18 - 12u (Cartagena)
Ik was even vergeten hoe het is om in zulke landen op het strand te liggen. Nee, ik wil geen mango kopen, ook geen zonnebril en al helemaal geen (laten we hopen: henna)tatoeage! Ik schrok me ook dood toen een vrouwtje ons een massage aanbood en daarbij alvast mijn been aaide. Maargoed, dat hoort erbij. Ingrid is vooralsnog het slachtoffer geweest van wat wij hier de ‘onfortuinlijke gesprekken’ noemen. Mensen die in de bus zowat op je komen zitten en je hele levensverhaal willen weten of mensen die gewoon maar wat zitten te blaten. Ingrid handelt dit keurig af en ik bemoei me nergens mee, gaat prima. Maar dat was dus vooral in Amerika zo, hier verstaan we er gewoon allebei geen klap van, dus dat scheelt weer moeizame gesprekken.

Maandag 17/12/18 - 22u (Cartagena)
Het zou best de moeite waard zijn een aparte categorie verhalen aan te maken, de categorie ‘blunders van Ingrid en Maaike’. Vandaag in die categorie: Ingrid en Maaike gingen uit eten zonder eerst te kijken hoeveel geld ze nog op zak hadden en konden dus de rekening niet betalen. In Nederland los je dat tekort op door in het restaurant te pinnen. Hier niet natuurlijk. Dus wij een deel van de rekening betaald met het geld dat we nog hadden en voor het resterende bedrag moesten we op zoek naar een pinautomaat. Dit moesten we uitleggen aan het restaurantpersoneel en die spraken natuurlijk geen Engels. Gevolg; er liep een vriendelijke jongeman van het restaurant met ons mee. Gelukkig sprak hij wel een beetje Engels en onderweg voerden wij een gesprek. Ofja, hij probeerde mij uit te leggen welke dieren er in het park leefden en ik probeerde dat te begrijpen. Resultaat: ik stond op straat te knorren naar deze jongeman, in de hoop een varken uit te beelden. Nee, een varken was het niet. Lang verhaal kort; Ingrid heeft gepind, deze jongen heeft zijn geld van het eten en ik ben erachter dat er luiaards in het park leven! Morgen eens bekijken.

Dinsdag 18/12/18 - 18u (Cartagena)
Eindelijk goed geslapen, dus we zaten fris en fruitig aan het ontbijt om half 8 vanochtend. Een wandeltour door de stad gedaan en dat leverde weer mooie foto’s en verhalen over Colombia op. Tijdens het wandelen ook weer een item toegevoegd aan de categorie ‘Vreemde dingen om te eten of te drinken’. Ons streven is om elke dag iets raars te eten en/of te drinken. Tot nu toe aangetikt in deze categorie: Cola de Pola (bier gemengd met cola in een blikje), chips met limoensmaak, Lulosap (zure meuk, maar prima binnen te houden), tamarinde (ook zure meuk, maar dan ook nog plakkerig - gegeten uit de verpakking in de supermarkt, aangeboden door een meneer die zijn vinger in de verpakking stak, ons dwong te proeven en daarna de verpakking doodleuk teruglegde!) en ik heb - nadat de gids zei dat mijn maag het vast en zeker aan zou kunnen - als 4-uurtje een Arepa naar binnen gewerkt (een kruising tussen een pitabroodje en döner, gevuld met meerdere soorten ondefinieerbaar vlees). Verder is er de Colombiaanse bloedworst, smaakt gewoon naar balkenbrei.
Oh, ook nog een klein bonusrondje gemaakt door het park. Nul luiaards op de teller. Wel leguanen. Begin nu te twijfelen of de Peruaan van gisteren en ik elkaar wel begrepen. Morgen gaan we van hotel ruilen en morgenavond meeten we onze groep!